الف) بررسی فرایند پراکندگی
اگر فرض بر این است که نقاط خاصی از زمین آمادگی پروراندن حیات را داشته است نه همه جای آن، بنابراین باید حیواناتی در آن نقاط پدید آمده و سپس به قسمتهای دیگر رفته باشند، علاوه بر این از ماده «بث: پراکندن، منتشر کردن»، (قاموس قرآن، 1/161ـ أصل البَثِّ: التفريق وإثارة الشيء كبث الريح التراب. المفردات/ 108) در آيه شريفه به ذهن متبادر ميشود كه جانداران اول مجتمع بودهاند و سپس پراكنده شدهاند. حال با توجه به اينكه در برخي آيات اين كلمه به صورت مضارع به کار رفته است كه دلالت بر زمان حال و استمرار ميكند، بايد هم اكنون نيز این قانون، گسترش داشته و چرخش و پراكنده شدن موجودات ادامه داشته باشد. خداوند در آيه 4 سوره مباركه جاثيه ميفرمايد: (وَفي خَلْقِكُمْ وَما يَبُثُّ مِنْ دابَّةٍ آياتٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ)، «و در آفرينش شما و آنچه از جنبندگان پراكنده مىكند، نشانههايى است براى گروهى كه يقين مىآورند».
و اگر آن را با آيه 8 سوره نحل (وَالْخَيْلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوهَا وَزِينَةً وَيَخْلُقُ مَا لاَتَعْلَمُونَ)، «و در آفرينش شما و آنچه از جنبندگان پراكنده مىكند، نشانههايى است براى گروهى كه يقين مىآورند» ضميمه كنيم ممكن است اين نكته به دست آيد كه هنوز هم در زمين نقاطي وجود دارد كه مخلوقات جديد در آن به وجود ميآيند و در زمين پراكنده ميشوند در حالي كه ما از آن بيخبريم.
مطلب دیگر اين كه وقتي جاهاي مختلف كره زمين شرايط گوناگوني ـ از بيابان تا دريا و... ـ را دربر ميگيرد، پراكندگي بايد همراه با سازگاری درونی موجودات باشد، بنابراین آيا ابتدا تغييرات آب و هوايي به وقوع پيوسته و بعد موجودات تغيير ذائقه دادهاند؟ (بر اساس نظريه تكامل) يا اول شرايط دروني آنها متناسب با نوعي آب و هوا شده و آنگاه با تغييرات جوّي هر يك به سمت آب و هواي مورد علاقه خود رفتهاند. آيه شريفه وقوع پراكندگي در خارج را پس از تغييرات آب و هوایی ميداند، اما نسبت به این موضوع ساکت است. تغييرات زيست محيطي كه با گرم شدن كره زمين در زمان حاضر رخ میدهد نظريه دوم را تأييد ميكند، يعني بايد مبتني بر علاقه دروني خود موجودات باشد، زيرا اگر موجودي از درون به آب و هوايي علاقه نداشته باشد به چه دليل بايد به سمت آن كشيده شود؟ از سوي ديگر اگر آن علاقه و نياز به حدي شديد باشد كه در ابتدا و قبل از پديد آمدن شرايط جديد يك وابستگي تام را ايجاد كند موجود زنده در همان شرايط قبلي خواهد مرد، پس آنچه از مجموع مطالب به دست ميآيد اين است كه در ابتدا نياز يا علاقهاي ژنتيكي در برخي موجودات وجود داشته كه آنها را به سمت نوعي آب و هوا راغب كرده است، اما اين مسأله به قدري قوي نبوده كه امكان زيستن در نوعي آب و هواي ديگر را از آنان سلب كند، پس از آن و با پیش آمد شرايط جديد، از آن استقبال كرده و هر موجود به سمتي كه به آن تمايل بيشتري داشته كشيده شده است سپس با گذشت زمان آن خصوصيت در او تقويت و شدت گرفته است.
نكته ديگر؛ آيه اين پراكندگي را پس از بارانهايي ميداند كه تحولاتي را در پوشش گياهي زمين به همراه داشته است، زيرا ميفرمايد: (فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا)، در نتيجه اينگونه برداشت ميشود كه زمين يا آن قطعه از زمين، قبلاً بياباني مرده بود، اما بارانهايي بر آن باريد و با رويش گياهان زنده شد و موجوداتي را به سمت خود كشاند. (اگر هم از قبل موجوداتی دو زیست یا بیابانی در آن زندگی میکردهاند باعث جداسازی و رشد گونههایی شده که با پوشش گیاهی و آب و هوای سرد و مرطوب سازگاری بیشتری دارند).
قرآن در دو آیه به این تغییرات میپردازد، ابتدا میفرماید خدا بارانهایی را نازل کرد و زمین را زنده کرد و جانوران را در آن پراکند (بقره/ 164) و در آيه دیگر میفرماید «کوهها را در زمین قرار داد، سپس جنبندگان را در آن گستراند» پس از آن فرمود: (وَأَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَنْبَتْنا فيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَريمٍ)، اگر «من» را در هر دو تبعیضیه بگیریم چنین به دست میآید که اولاً کوهها به عنوان عاملی جغرافیایی نقش مستقلی در گسترش جانداران داشتهاند و ثانیاً برخی حیوانات با پدید آمدن کوهها گسترش یافتهاند و برخی با نزول بارانهای ویژه.
به هر حال، بعضي تغييرات محيطي تغييرات وسيعي را نيز در بافت زيستي آن به همراه داشته است. آيه 164 بقره به يكي از آن موارد كه شايد اولين یا از مهمترين آنها بوده اشاره گویایی دارد و آیه 10 سوره مبارکه لقمان نیز به دیگری. جا دارد براي درك بهتر اين تحولات، نمونههاي ملموسي ارائه گردد، گرچه اين نمونهها مربوط به زمان حاضر و گرم شدن كره زمين است، اما تصويري كه از مجموع آن به دست میآید كمك شاياني به درك این تحولات دارد.
ب) نمونههایی از تغییرات و جریانات زیستی
گرم شدن زمين یکی از اثرگذارترین ِاین تغییرات آب و هوایی در حوزه علوم زیستی است که منجر به اخلال در زادآوری جانوران و مهاجرت آنها میشود و انتقال بیماریها را افزایش میدهد. به طور مثال در چند سال اخیر تلفات بیماری مالاریا افزایش پیدا کرده است، چون تکسلولیِ عامل این بیماری که در پشۀ مالاریا زندگی میکند، گرما دوست است و در هوای گرم رشد و تکثیر بیشتری دارد. گرم شدن کرۀ زمین گاه باعث تغییرات غریبی میشود که در انتها منجر به انقراض موجودات خواهد شد، مثلاً با گرم شدن هوا، جمعیت لاکپشتها ممکن است به صورت تماماً ماده ظاهر شوند، چون جنسیت در تخم لاکپشتها با دمای آب تعیین میشود. از سوي ديگر بالا آمدن آب دریاها، در نتیجۀ ذوب یخهای قطبی و از بین رفتن تخم و لانۀ لاکپشتها در سواحل دریاها موجب انقراض آنها ميشود.
افزایش دمای آب بر جمعيت حیواناتی مانند والها، پنگوئنها و کاکاییهای پاسیاه نيز تاثيرگذار خواهد بود، چرا كه تعداد موجوداتی مانند کریلها كه غذای اصلی اين جانوران هستند، با افزايش دماي آبها كاهش يافته است.
اخبار جدید، آشکارا آثار مخرّب تغییرات آب و هوایی را بر روی گونههای مهاجر نيز نشان میدهد. به طور مثال به علت گسترش بیابانهاي آفریقا، پرندگان هنگام عبور از آن با یک پرواز طولانی مواجه میشوند و چون دسترسی به زیستگاههای متفاوت و منابع گوناگون در طول مهاجرت برای آنها مقدور نیست، آسیب جدی متوجه آنها است. تغییر در برخی از شاخصهای مهاجرت چون زمان، مکان و طول سفر به اثبات رسیده است. گاه به سبب تغییرات آب و هوایی، افراد یک گونه مهاجرتِ دسته جمعی را ترک میکنند و یا به مکانهایی مهاجرت میکنند که تا پیش از آن به عنوان مکانهای عبور اتفاقی ثبت شده بود. پس نباید تعجب کرد که ماهیهای ساکن جنوب مانند «کولی» و «ساردین» هم اکنون در آبهای شمالی یافت میشوند، زیرا ماهیها نمیتوانند دمای بدن خود را تنظیم کنند و توزیع و پراکنش آنها وابسته به دماست و به همین سبب به اینگونه مهاجرتها تن میدهند. پرندهای چون «زنبورخوار اروپایی» هم که قبلاً در آلمان کمیاب بود، اکنون به طور مداوم در این سرزمین زادآوری میکند. در انگلستان قوهایی که به شکل 7 پرواز میکردند و نویدبخش زمستان بودند به دستههای دوتایی تقلیل یافته است. دلایل احتمالی آن گرم شدن هوای قاره و نبود بادهای شمال شرقی است که پیشتر، به مهاجرت آنها کمک میکرد. تغییر الگوی بادها نیز مهاجرت را برای گنجشکسانان منطقۀ کارائیب به علت وجود طوفانهای بسیار شدید بهاره مشکل کرده است. تعداد زیادی پروانه «مونارک» که هرساله در تعداد میلیونی از آمریکا و کانادا به سمت مکزیک مهاجرت میکردند با عبور از اقیانوس اطلس راه خود را به سمت انگلیس حدود ۵٠٠٠ کیلومتر دورتر تغییر دادند. کاهش غذای وال ِاقیانوس اطلس شمالی، در نتیجۀ تغییرات شدید جریانهای اقیانوسی، باعث ورود غیر منتظره آن به آبهای کانادا شده است.
در حالیکه تغییرات آب و هوایی برای برخی گونهها سودمند است، گونههاي دیگر را با خطر انقراض مواجه میکند، به طور نمونه خرس قطبی با گرمشدن قطب، زیستگاه اصلی خود را از دست داده است و جایی برای مهاجرت ندارد. مطالعات نشان میدهد تعداد گونههایی که باید با آبهای سرد سازش پیدا کنند، به طور چشمگیری کاهش یافته است.[13]
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.